Leestijd: 7 minuten
De Amerikaanse droom begint met een nachtmerrie. Maar drie maanden na zijn entree in de Verenigde Staten heeft Obed Redder (21) zijn draai gevonden. De slagwerker uit Ommen is zó goed, dat hij zich opmaakt voor een tour door imposante Amerikaanse stadions. Maar wie denkt dat hij er rijk van wordt, heeft het mis.
Terwijl op zijn geboortegrond in het Vechtdal de avond valt, is de dag in Cincinnati amper begonnen. Het belletje uit Nederland is met een uurtje of zes tijdsverschil een welkome onderbreking van de sleur, bekent Obed Redder. ,,Mijn dagen zijn hier wel veelal hetzelfde. Ik heb geen baan, want ik mag van de Amerikaanse regering niet werken. Ik ben hier met een toeristenvisum voor een halfjaar, ik mag nog geen dollar verdienen.’’ En dus heeft Redder elke dag vakantie. Een prijzige, dat wel. Het levensonderhoud is niet goedkoop in de Verenigde Staten en de zorgvuldig opgebouwde spaarpot slinkt gestaag. ,,Ik heb in de zomer van 2022 besloten voor mijn kans te gaan in Amerika. Het was nu of nooit, anders was ik te oud geworden. Ik heb mijn studie Economics and Business Economics aan de universiteit van Groningen na twee jaar stopgezet.’’
Obed ging werken bij een zorginstelling in Ommen en ging thuis wonen. ,,Puur om een buffer op te bouwen die ik nu nodig heb. Maar niet alleen dat; om in Amerika te kunnen aanhaken moest ik heel wat extra trainingsuren maken. Ik train nog steeds elke dag, veertig uur per week.’’ Redder groeit op met muziek. Op zijn achtste was het de Koningsdagoptocht in Ommen die het laatste zetje gaf. ,,De rode uniformen van het muziekkorps vond ik geweldig. Een beetje als de Bobby’s in Engeland, dat wilde ik ook.’’ Het Ommer fanfare- en slagwerkgenootschap Soli Deo Gloria blijkt de opstap naar een mondiale toekomst. De gouden handjes van Redder slaan zich al vroeg naar het wereldkampioenschap. ,,Ik was 14 en mocht mee met de volwassenen.’’
In coronatijd sleept hij zijn laatste slagwerkdiploma’s binnen en ziet hij op video’s de ‘machtige shows’ van het prestigieuze Drum Corps International (DCI) in Amerika. Het summum van de mondiale showmarsen. Er was echter één probleem: ,,Ik ben klassiek geschoold bij Soli, dit is een totaal andere discipline. Vergelijk het met de wielersport. Daar is een wegwedstrijd ook iets heel anders dan BMX.’’ Redder dompelt zichzelf daarom anderhalf jaar lang onder in de wereld van trommels en show bij het Kamper Trompetter Korps, waar de Amerikaanse stijl gangbaar is. ,,De snelheid van het slagwerk is een aanslag op de armen. Dat moet je trainen. Zoals ook de techniek en samen spelen en lopen als drumband een nieuwe kunst is.’’ Genoeg om via een video-auditie een voet tussen de deur te krijgen in de VS. ,,De stap naar Amerika is groot, maar afgelopen oktober werd ik al aangenomen. Een maandje later moest ik me melden in Cincinnati. Een visum, onderdak; bizar hoe snel het allemaal ging.’’
Obed (links in het midden op snare) in actie met ConneXus tijdens een WGI wedstrijd.
Uiteindelijk kwam ik met 25 uur vertraging aan. Voor de eerste keer vliegen… Ja, dit was stress
Al deed KLM begin november nog een verwoede poging de Amerikaanse droom te vertragen. ,,Ik ben nooit verder van huis geweest dan België en Duitsland. Stapte voor het eerst in een vliegtuig. Ik zat te wachten bij de gate toen de vlucht werd geannuleerd vanwege een technisch mankement. Na een nachtje bij familie in Amsterdam ging ik om half zeven ’s morgens alsnog de lucht in.” ,,Even dan, want na een halfuur vlogen we terug vanwege nieuwe problemen. Op Schiphol werden we met een bus naar een ander vliegtuig gebracht, maar miste ik in Parijs mijn aansluiting naar Amerika. Uiteindelijk kwam ik met 25 uur vertraging aan in Atlanta. Voor de eerste keer vliegen… Ja, dit was stress.”
Toch is het slechts een voetnoot in zijn langgekoesterde muziekdroom. Redder kent zijn klassiekers. Weet dat hij in een bijzondere positie zit. Als Europeaan binnentreden in de Amerikaanse muziekwereld van de ConneXus Performing Arts Association is weinigen gegeven. ,,Ik ben in Cincinnati zelfs de eerste.’’
Wereldkampioen
Met het Noord-Amerikaanse ensemble laveert Redder zich door het winterkampioenschap voor showorkesten waar muziek en visuele effecten leidend zijn. ,,Wij haalden met onze eerste show – waarin het herbeleven van mooie herinneringen het thema vormt – 74 punten. De wereldkampioen kwam tot 85,5 punten. Er is nog ruimte voor verbetering.”
Ik moet er hard voor werken maar ik word een betere versie van mezelf
Eind april keert hij terug naar Ommen. Voor een maandje. De winterparade is immers slechts de opstap naar het hoofdpodium in de zomer. ,,De optredens zijn dan ook in de grote stadions van Amerika.’’ Al is het niet zo dat de zilvervloot daarmee binnenvaart voor Redder. ,,Als voetballer krijg je meestal een flinke zak met geld als je naar het buitenland gaat. Ik moet 6000 euro betalen om mee te mogen doen. Daarvoor krijg ik wel maandenlang les, training, onderdak en eten.’’ Redder opende een inzamelingsactie om zijn avontuur te bekostigen. ,,Ik moet er hard voor werken, maar ik word een betere versie van mezelf. Hopelijk kan ik mijn ervaringen later ook weer delen hier in Nederland.’’
𝐁𝐫𝐨𝐧: De Stentor
